SUPERVISIE

Als je een contactueel beroep hebt, waarin je veel met anderen te maken hebt (klanten, cliënten, patiënten, maar ook collega's of leidinggevenden) zul je ongetwijfeld situaties tegenkomen waarin het 'schuurt'.
Soms stap je daar overheen.
Soms onderneem je actie door het bespreekbaar te maken.
En soms doe je niets, maar gebeurt er van binnen bij jou van alles.

In supervisie zul je uitgenodigd worden om dat soort wrijvingen te onderzoeken. In hoeverre belemmeren ze jou om de professional te zijn die je zou willen zijn? En wat heb je te ontwikkelen om dichter bij jouw ideaalbeeld van professioneel handelen te komen?

Daar gaat wat mij betreft supervisie over.

We gaan hiermee aan het werk aan de hand van wat jij als casuïstiek inbrengt. En wie weet zijn er ook in het supervisieproces wel momenten dat het schuurt. Ook dat kunnen waardevolle leermomenten zijn waarin je direct kunt en mag onderzoeken waar hem bij jou de schoen wringt in dergelijke situaties. Op die manier blijft supervisie niet alleen 'praten over', maar kun je direct ook vóelen en ervaren wat iets met je doet en hoe je daar (anders) mee om zou willen gaan.

ENKELE REACTIES VAN SUPERVISANTEN:

Marga stelt scherpe vragen waar ik echt over na moet denken

Supervisie heeft me regelmatig het gevoel gegeven: "oh, zó had ik het nog niet bekeken".

Ik ben heel analytisch wat maakt dat ik een neiging heb tot evalueren. Marga heeft me geholpen om de blik meer naar binnen te richten en meer te reflecteren. Om niet zozeer te kijken wat de ander allemaal (fout) deed, maar om te kijken waarom ik mij daar zo aan stoorde. Welke oude - soms pijnlijke - ervaringen er dan bij mij getriggerd werden. Om vervolgens samen te kijken hoe ik daar professioneler mee om zou kunnen gaan.